Samenvatting over de tweede week

Goedemiddag allemaal,

Sorry dat ik een korte week niets van mij heb laten horen, maar ik zal het nu proberen om het goed te maken.

Dinsdag, woensdag en donderdag hadden wij stage (vrijdag waren we vrij omdat het een nationale feestdag was).
Deze dagen heb ik vooral besteed om te kijken hoe mijn begeleidster les geeft en wat daarbij het verschil is tussen Nederland en Suriname. Vanaf morgen zal ik alle lessen geven dus het is dan wel handig dat ik weet hoe er hier les wordt gegeven. Het grootste verschil is dat wij in Nederland adaptief les geven (onderwijs op maat).

Verder heb ik donderdag pompelmoes en langwerpige groene mango's gekregen van mijn stagebegeleidster. Ze wilde graag dat ik het Surinaamse fruit leerde kennen, dit was natuurlijk een heel lief gebaar. Pompelmoes is een soort sinaasappel maar ik had hem per ongeluk in 4 stukken gesneden. Dit was niet zo handig want zo was de hele structuur van de sinaasappel weg.
Ook zijn we donderdag achter ons uniform aangegaan. We moesten eerst naar een stoffenwinkel om vervolgens een kledingmaker te zoeken die 7 uniformen kon gaan maken. Dit was natuurlijk een hele klus, we hadden al één uur gelopen naar de stad en naar de juiste winkel en vervolgens maakten de kledingmakers niet wat we wilden of ze hadden geen tijd. Logisch aan de ene kant want er moeten natuurlijk 7 uniformen worden gemaakt in één week tijd. Uiteindelijk kwamen we bij een Javaanse man genaamd Frits. Hij had een mooie winkel en hij wist waar hij het over had. Voor mij maakt hij een jurk tot de knieën met een klein mouwtje. Ik ben benieuwd wat het wordt. Volgende week zaterdag kunnen we ons uniform ophalen. Daarna hebben we samen met Reimer (stagiaire) wat gedronken bij het Parbo tentje. Vervolgens wilden we naar huis lopen om te eten, maar we kwamen langs 't hutje en we hadden wel zin in een korte tussenstop. Natuurlijk bleek dit geen korte tussenstop te zijn want we kwamen Wim tegen. Het was heel gezellig en natuurlijk was er genoeg bier hahah. Zes uur later dan gepland liepen we naar huis. Eindelijk konden we iets eten.

Vrijdag hebben we niet zoveel gedaan. Het was Marrondag. Om uit te leggen wat dat is heb ik hier de betekenis. De ‘Dag van de Marrons’ is een belangrijke herdenkingsdag, waaraan de gehele Surinaamse gemeenschap participeert. Op 10 oktober 1760 is er een blijvend vredestraktaat gesloten tussen het toenmalige koloniaal bestuur en de Ndyuka-stam van de Marrons in Suriname, waarbij de vrijheid en zelfstandigheid van deze groep als zodanig werden erkend.
Overdag hebben we niet zoveel gezien van deze feestdag maar 's avonds zijn we met de stagiaires naar de stad geweest. In de palmentuin stonden overal tentjes en ook op de weg had je overal tentjes staan. Tevens was er muziek en alle mensen waren netjes gekleed. Veel vrouwen hadden sierlijk een doek om hun hoofd gebonden. Wij zijn wat gaan eten bij 't Vat, een tentje waar je lekker kunt eten en waar veel Nederlandse mensen komen. Ze hebben ook allemaal Europese gerechten. 's Avonds zijn we niet uitgegaan omdat we zaterdag vroeg uit bed wilden om naar Nieuw Amsterdam te gaan.

Nou zaterdag zijn we dus naar Nieuw Amsterdam geweest. Dit is de hoofdstad van de streek Commewijne. Commewijne is het gebied waar de suikerplantages lagen en waar de slaven moesten werken.

's Ochtends zijn we met de taxi naar Leonsberg gegaan. Sophie en ik hadden een dag van te voren opgezocht hoe we deze trip moesten maken. We hebben vervolgens een bootje gepakt en die heeft ons aan de andere kant van de Surinamerivier afgezet. We moesten ongeveer een kwartiertje lopen om naar Nieuw Amsterdam te gaan. Nou ja een kwartiertje lopen is niet ver, maar in de felle zon valt dat vies tegen. Toch zijn we blij dat we zijn gaan lopen want onderweg zijn we hele mooie dingen tegengekomen, zoals de mooie natuur maar ook monumenten. In Nieuw- Amsterdam aangekomen wilden we graag naar het Fort Amsterdam gaan (openluchtmuseum) maar helaas bleek dit gisteren dicht te zijn. Hier willen we dus nog een keer naar toe. We hebben een taxi gebeld en gevraagd of hij ons kon brengen naar Mariënbrug. Hier hebben we een oude suikerfabriek bezocht. Toen we aan kwamen stonden er gidsen klaar. Deze mensen doen het vrijwillig, maar het is normaal om ze wel geld te geven. Achteraf gezien was dat heel normaal want onze gids wist heel veel en had ook nog allemaal oude foto's in een schriftje zitten.
Onze gids was van Javaanse afkomst en is nu 80 jaar oud. Hij heeft vroeger zelf gewerkt in de suikerfabriek. Het klinkt heel raar, maar hij vertelde bijna met trots over de suikerfabriek, maar dan moet je denken aan hoe mooi het er vroeger uitzag en wat voor machines ze allemaal al hadden. Ook werd er in deze fabriek rum gemaakt. Onze gids kon ons precies uitleggen hoe Rum, suiker en stroop werden gemaakt en hoe de processen gingen. We zagen ook de huizen van de directeuren. De directeur heeft een hoger huis in vergelijking met de onder directeur. Dit gaf het verschil aan tussen die twee.

Ook heeft onze gids een boek geschreven wat erg bijzonder is. Dit staat er op de achterkant van het boek: Nadat Plantage Mariënburg in 1988 ophield te bestaan, resteerden slechts herinneringen. Voormalig werknemer en huidige gids op het terrein, dhr. Toekijan Soekardi, schreef de zijne op met potlood in een schrift met de titel: Na het zoet het zuur. Hij illustreerde zijn memoires met tekeningen van de beelden zoals die in zijn hoofd nog bestonden. Alsof het gisteren was. Een belangrijk cultuur-historisch document laat hij ermee na.

Historica Anne Blondé wijdde in 2011 samen met architecte Ann Roesems haar masterscriptie aan de plantagecultuur en het plantage-erfgoed in het district Commewijne, waarin Mariënburg diende als casestudy.
Beide documenten tezamen leveren een boeiend resultaat: Plantage Mariënburg – van koffiebes tot rum is voor menigeen een rijk geïllustreerd feest van herkenning. Het verhaal beschrijft de opkomst en teloorgang van een mooie industrie, die profijtelijk was voor enkelen en tegelijk voor velen een hard bestaan betekende. Hoe dan ook is het een onlosmakelijk deel van de geschiedenis van Suriname en van Nederland en alleen al om die reden verplichte kost.

Vervolgens waren we op het eind van de rondleiding. We hebben de gids bedankt en geld gegeven. De gids vertelde ons dat we beter met de bus konden gaan omdat dit ons veel geld zou besparen. We hebben vervolgens anderhalf uur gewacht op een bus die naar het Veerplein zou rijden. Er kwamen wel bussen langs maar die gingen allemaal naar huis. Blijkbaar bepalen de mensen hier zelf of ze wel of niet rijden. Ik moet dan wel zeggen dat dit particuliere bussen waren. Tijdens het wachten waren er heel veel mensen buiten aan het hangen. Eén daarvan had een beetje aandacht te kort en kon het natuurlijk niet laten op continu opmerkingen naar ons hoofd te maken. Helaas konden we dit natuurlijk niet verstaan maar zodra iemand bakra zegt en je ziet de uitdrukking die iemand daarbij heeft weet je genoeg. Sophie vroeg nog aan iemand wat hij zei maar zelf deze man wilde daar geen antwoord op geven.

Eenmaal bij het Veerplein aangekomen konden we een lijnbus nemen die over de brug van de Surinamerivier ging. Deze reis duurde een stuk korter omdat hij gewoon richtlijnen heeft waar die langsrijdt. Die particuliere bus die heeft namelijk een stuk omgereden omdat hij even eieren moest langs brengen bij een bar. Daarna zijn we nog wat gaan drinken bij het parbo tentje. Hier hebben we eerst twee mannen ontmoet die hier samenwonen. Een daarvan was een Nederlandse man en de andere kwam uit Guyana. Vervolgens hadden wij nog een andere jongen uitgenodigd om erbij te komen zitten. Dit was ook een Nederlandse jongen en hij zat alleen. Sophie vond dit zielig dus hij kwam er gezellig bijzitten. Vervolgens zijn we met z'n allen naar 't Hutje gegaan. Cor heeft hier een auto dus we konden met z'n alleen achterin de jeep. Tussendoor heb ik nog een stuk pizza gegeten en tegen 02.00 uur waren we thuis. Wederom weer een gezellig dag/nacht.