Eerste dag stage
Blijf op de hoogte en volg Lieke
07 Oktober 2014 | Suriname, Paramaribo
Goedenavond (nacht),
Wat een dag was het vandaag. Maar wel een dag om nooit meer te vergeten. We hebben vandaag onze eerste stagedag gehad en het was een top ervaring.
Om 07.30 uur werden we verwacht op onze basisschool. Roy, Sophie en ik liepen tegen 07.00 uur weg. We hebben een kwartier moeten lopen.
Eenmaal aangekomen op onze school ontmoette we een ander meisje en al snel daarna kwam de rest. Dit hadden we helemaal niet verwacht omdat wij er vanuit gingen dat we maar met twee andere stagiaires op stage zouden zijn. In totaal hebben we er nu 7, dit blijkt dus helemaal niet toegestaan te zijn. De directeur had eerst zelf niet in de gaten dat het ging om zoveel stagiaires. In alle drukte heeft hij tegen iedereen maar ja gezegd.
De school zou om 7.45 uur beginnen, maar hij begon uiteindelijk om 8.15 uur. Toen de bel ging moesten alle kinderen zich verzamelen op het schoolplein. Hier zou de vlag worden opgehangen, maar helaas zat het touw er nog niet aan, dus dit zullen morgen wel zien tijdens de vlaggenparade. Tijdens de vlaggenparade wordt het volkslied gezongen.
De directeur hield nog een gesprekje met alle kinderen, hij was benieuwd welke kinderen er allemaal de 'muskietenziekte' hadden gehad en vertelde dat wanneer iemand zich niet had ingesmeerd hij of zij dit altijd kon doen bij de directeur. Als laatst wenste hij de kinderen succes en deed een bedank rondje. Dit was leuk om te zien, want je had echt het gevoel dat er een nieuw jaar was gestart, een jaar waarin kinderen zouden groeien en doelen zouden bereiken.
Tegen 8.45 zaten de kinderen in de klas. De kinderen moesten zelf kijken in welke klas ze zouden zitten. De klassenlijst hing aan de deur. De directeur moest ondertussen nog wat dingen regelen met de ouders (logisch) en tegen 9.15 kwam hij bij ons. Roy, Sophie en ik werden meteen ingedeeld en we konden naar onze klas. Ik heb groep 7, een groep die ik nu 3 keer heb gehad, maar ik ben er heel blij mee. De eerste indruk van de groep was positief en ook mijn begeleidster heeft een goede indruk bij mij achtergelaten. Tijdens de lessen hebben we gebabbeld en waren de kinderen heel stil aan het werk. Iets wat je in Nederland niet snel zult tegenkomen.
Toen ik de les inkwam en mezelf voorstelde was de juf bezig het rooster van de week op het bord te schrijven. De kinderen moesten meeschrijven in een agenda. Vervolgens werden alle boeken uitgedeeld. De kinderen krijgen deze boeken mee naar huis en moeten zorgen dat ze de juiste boeken meenemen voor die dag. Eigenlijk hetzelfde systeem wat wij kennen op het voorgezet onderwijs. De boeken die de kinderen meekregen waren niet allemaal in goede staat. Sommige boeken vielen van ellendigheid al uit elkaar. De boeken gaan hier ongeveer 30 jaar mee. Mijn begeleidster vertelde dat ze nieuwe boeken hadden besteld, maar het duurt lang voordat de organisatie het goedkeurt. De organisatie vindt dat wanneer je de letters nog kunt lezen, een boek niet vervangen hoeft te worden. Dit kun je je in Nederland helemaal niet voorstellen.
Na de pauze werden we rondgeleid door de juf van handvaardigheid. We gingen alle klassen lang om onszelf even voor te stellen. Vervolgens kwamen we in het hokje aan van de RT'er (Remedial Teacher) en dit hokje had........ ja, dit hokje had een airco. Het was vandaag 38 graden (in de schaduw gemeten), dus je kunt je voorstellen dat dat heerlijk is.
Hier hebben we denk ik bijna een uur gekletst over het onderwijs, het eten, waar we woonden (hier in Suriname) en over de opleidingen die onze juf van handvaardigheid heeft gedaan. Ik moet zeggen, ik heb bewondering voor haar gekregen. Ze is nu 37 jaar oud en is nog steeds bezig met studeren. Ze is nu bezig met een opleiding geschiedenis. Volgens mij heeft ze nooit een jaar niet gestudeerd, althans zo kwam het op mij over. Ook nodigde ze ons uit om een dag mee te lopen op de universiteit. Dit lijkt ons natuurlijk een hele leuke ervaring.
Na de rondleiding gingen we terug naar onze eigen klas. Hier heb ik samen met mijn begeleider de boekenkast ingepakt terwijl de kinderen aan het werk waren. Ondertussen konden we even onze vakanties doornemen en kon ik haar vertellen hoe mijn verblijf in Suriname me was bevallen. Om 12.45 ging de bel, de school is nu uit. Wij (de juffen) gingen bij de deur staan en gaven alle kinderen een hand. Dit vond ik een leuk gebaar. Ik vroeg aan mijn begeleider waarom ze dat deed. Ze vertelde mij dat de kinderen op deze manier rustig de klas zouden verlaten. Vijf minuten later ging ook mijn begeleider weg, dus iedereen kon op tijd naar huis
Wij zijn met ons zevenen naar 'Hutje gegaan en hebben hier wat fris gedronken. We hadden zo'n dorst hahah. Ondertussen hebben we elkaar beter leren kennen en heb ik een hele leuke indruk van de stagiaires gekregen. Twee meisjes uit Leeuwarden die hier nu een maand zijn hebben de 'muskietenziekte' al gehad. Ze hebben ons wel bang gemaakt. Een daarvan moest de hele dag overgeven, kon niet meer lopen, had erge koorts en er kwam zelfs allemaal bloed van haar tandvlees af. Ze gaf al aan dat ze nog nooit zo ziek was geweest in haar leven.
O ja wat ik nog vergeten ben te vertellen is hoe de school eruit ziet. Het zijn allemaal lokalen aan elkaar en elk lokaal komt uit op de binnenplaats. Je hebt dus niet één schoolgebouw. De kinderen gaan naar de bel een rij maken voor de deur van de klas (de kinderen staan dus nog buiten). Vervolgens gaat er nog een bel en dan mogen de kinderen naar binnen. Heel veel structuur en duidelijkheid zie je hier terug en ik moet eerlijk zijn, soms mis je dat in Nederland. De kinderen en de ouders hebben hier veel respect voor de leerkracht.
Wat ik wel heb gemist is de koffiekamer. Tijdens de pauze om 10.30 uur staan de leerkrachten buiten voor hun klas. De kinderen zijn op dit moment lekker aan het spelen. Ook na de tijd gaan alle leerkrachten naar huis. Dat kun je je niet voorstellen in Nederland. Maar om eerlijk te zijn, ik snap de docenten heel goed. Het is hier veel te warm om nog langer te blijven op school.
Hahah vandaag hadden mijn begeleidster en ik het zo warm dat we ons voorhoofd moesten schoonmaken met een zakdoekje. Iemand is zo handig geweest om onze adapter te lenen (zonder te vragen) van de ventilator, dus nu hadden we helemaal geen ventilator in de klas.
Nou jongens dit was mijn eerste dag.
Ik heb ervan genoten en ik hoop dat jullie ook een goed beeld krijgen als je dit leest.
Mi o si
(tot ziens)
xx
Wat een dag was het vandaag. Maar wel een dag om nooit meer te vergeten. We hebben vandaag onze eerste stagedag gehad en het was een top ervaring.
Om 07.30 uur werden we verwacht op onze basisschool. Roy, Sophie en ik liepen tegen 07.00 uur weg. We hebben een kwartier moeten lopen.
Eenmaal aangekomen op onze school ontmoette we een ander meisje en al snel daarna kwam de rest. Dit hadden we helemaal niet verwacht omdat wij er vanuit gingen dat we maar met twee andere stagiaires op stage zouden zijn. In totaal hebben we er nu 7, dit blijkt dus helemaal niet toegestaan te zijn. De directeur had eerst zelf niet in de gaten dat het ging om zoveel stagiaires. In alle drukte heeft hij tegen iedereen maar ja gezegd.
De school zou om 7.45 uur beginnen, maar hij begon uiteindelijk om 8.15 uur. Toen de bel ging moesten alle kinderen zich verzamelen op het schoolplein. Hier zou de vlag worden opgehangen, maar helaas zat het touw er nog niet aan, dus dit zullen morgen wel zien tijdens de vlaggenparade. Tijdens de vlaggenparade wordt het volkslied gezongen.
De directeur hield nog een gesprekje met alle kinderen, hij was benieuwd welke kinderen er allemaal de 'muskietenziekte' hadden gehad en vertelde dat wanneer iemand zich niet had ingesmeerd hij of zij dit altijd kon doen bij de directeur. Als laatst wenste hij de kinderen succes en deed een bedank rondje. Dit was leuk om te zien, want je had echt het gevoel dat er een nieuw jaar was gestart, een jaar waarin kinderen zouden groeien en doelen zouden bereiken.
Tegen 8.45 zaten de kinderen in de klas. De kinderen moesten zelf kijken in welke klas ze zouden zitten. De klassenlijst hing aan de deur. De directeur moest ondertussen nog wat dingen regelen met de ouders (logisch) en tegen 9.15 kwam hij bij ons. Roy, Sophie en ik werden meteen ingedeeld en we konden naar onze klas. Ik heb groep 7, een groep die ik nu 3 keer heb gehad, maar ik ben er heel blij mee. De eerste indruk van de groep was positief en ook mijn begeleidster heeft een goede indruk bij mij achtergelaten. Tijdens de lessen hebben we gebabbeld en waren de kinderen heel stil aan het werk. Iets wat je in Nederland niet snel zult tegenkomen.
Toen ik de les inkwam en mezelf voorstelde was de juf bezig het rooster van de week op het bord te schrijven. De kinderen moesten meeschrijven in een agenda. Vervolgens werden alle boeken uitgedeeld. De kinderen krijgen deze boeken mee naar huis en moeten zorgen dat ze de juiste boeken meenemen voor die dag. Eigenlijk hetzelfde systeem wat wij kennen op het voorgezet onderwijs. De boeken die de kinderen meekregen waren niet allemaal in goede staat. Sommige boeken vielen van ellendigheid al uit elkaar. De boeken gaan hier ongeveer 30 jaar mee. Mijn begeleidster vertelde dat ze nieuwe boeken hadden besteld, maar het duurt lang voordat de organisatie het goedkeurt. De organisatie vindt dat wanneer je de letters nog kunt lezen, een boek niet vervangen hoeft te worden. Dit kun je je in Nederland helemaal niet voorstellen.
Na de pauze werden we rondgeleid door de juf van handvaardigheid. We gingen alle klassen lang om onszelf even voor te stellen. Vervolgens kwamen we in het hokje aan van de RT'er (Remedial Teacher) en dit hokje had........ ja, dit hokje had een airco. Het was vandaag 38 graden (in de schaduw gemeten), dus je kunt je voorstellen dat dat heerlijk is.
Hier hebben we denk ik bijna een uur gekletst over het onderwijs, het eten, waar we woonden (hier in Suriname) en over de opleidingen die onze juf van handvaardigheid heeft gedaan. Ik moet zeggen, ik heb bewondering voor haar gekregen. Ze is nu 37 jaar oud en is nog steeds bezig met studeren. Ze is nu bezig met een opleiding geschiedenis. Volgens mij heeft ze nooit een jaar niet gestudeerd, althans zo kwam het op mij over. Ook nodigde ze ons uit om een dag mee te lopen op de universiteit. Dit lijkt ons natuurlijk een hele leuke ervaring.
Na de rondleiding gingen we terug naar onze eigen klas. Hier heb ik samen met mijn begeleider de boekenkast ingepakt terwijl de kinderen aan het werk waren. Ondertussen konden we even onze vakanties doornemen en kon ik haar vertellen hoe mijn verblijf in Suriname me was bevallen. Om 12.45 ging de bel, de school is nu uit. Wij (de juffen) gingen bij de deur staan en gaven alle kinderen een hand. Dit vond ik een leuk gebaar. Ik vroeg aan mijn begeleider waarom ze dat deed. Ze vertelde mij dat de kinderen op deze manier rustig de klas zouden verlaten. Vijf minuten later ging ook mijn begeleider weg, dus iedereen kon op tijd naar huis
Wij zijn met ons zevenen naar 'Hutje gegaan en hebben hier wat fris gedronken. We hadden zo'n dorst hahah. Ondertussen hebben we elkaar beter leren kennen en heb ik een hele leuke indruk van de stagiaires gekregen. Twee meisjes uit Leeuwarden die hier nu een maand zijn hebben de 'muskietenziekte' al gehad. Ze hebben ons wel bang gemaakt. Een daarvan moest de hele dag overgeven, kon niet meer lopen, had erge koorts en er kwam zelfs allemaal bloed van haar tandvlees af. Ze gaf al aan dat ze nog nooit zo ziek was geweest in haar leven.
O ja wat ik nog vergeten ben te vertellen is hoe de school eruit ziet. Het zijn allemaal lokalen aan elkaar en elk lokaal komt uit op de binnenplaats. Je hebt dus niet één schoolgebouw. De kinderen gaan naar de bel een rij maken voor de deur van de klas (de kinderen staan dus nog buiten). Vervolgens gaat er nog een bel en dan mogen de kinderen naar binnen. Heel veel structuur en duidelijkheid zie je hier terug en ik moet eerlijk zijn, soms mis je dat in Nederland. De kinderen en de ouders hebben hier veel respect voor de leerkracht.
Wat ik wel heb gemist is de koffiekamer. Tijdens de pauze om 10.30 uur staan de leerkrachten buiten voor hun klas. De kinderen zijn op dit moment lekker aan het spelen. Ook na de tijd gaan alle leerkrachten naar huis. Dat kun je je niet voorstellen in Nederland. Maar om eerlijk te zijn, ik snap de docenten heel goed. Het is hier veel te warm om nog langer te blijven op school.
Hahah vandaag hadden mijn begeleidster en ik het zo warm dat we ons voorhoofd moesten schoonmaken met een zakdoekje. Iemand is zo handig geweest om onze adapter te lenen (zonder te vragen) van de ventilator, dus nu hadden we helemaal geen ventilator in de klas.
Nou jongens dit was mijn eerste dag.
Ik heb ervan genoten en ik hoop dat jullie ook een goed beeld krijgen als je dit leest.
Mi o si
(tot ziens)
xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
